Jak co roku przed rocznicą odzyskania niepodległości, tak i w tym roku, 10 listopada uczniowie naszej szkoły zebrali się na sali gimnastycznej. Tym razem uroczystości przybrały zgoła odmienny charakter. Zamiast wierszyków i peanów pochwalnych, uczniowie naszej szkoły zostali skrótowo (można by rzec encyklopedycznie) zapoznani z okresem poprzedzającym odzyskanie niepodległości.Wszak odzyskanie niepodległości, to nie tylko powstanie naszego państwa po 123 latach nieobecności na arenie międzynarodowej, ale to również trud (w podtrzymywaniu naszej tradycji, kultury, języka polskiego i nauczania historii naszego kraju) i walka (nie tylko zbrojna), można śmiało powiedzieć, wielu pokoleń Polaków.Na początku prezentacji, uczniowie obejrzeli krótki filmik, obrazujący zmianę granic Polski na przestrzeni wieków. Następnie trzeba było sobie uświadomić, co to znaczy, że Polska straciła niepodległość (co oznacza i kryje się pod słowem „zabór”?) i dlaczego. Później przedstawiono kolejne (te bardziej znane z podręczników) próby odzyskania niepodległości: powstanie kościuszkowskie (1794 r.), powstanie wielkopolskie (1807 r.), Księstwo Warszawskie (1807 r. – 1815 r.), Królestwo Kongresowe (1815 r. – 1832 r. i później do 1918 r.), powstanie listopadowe (1830 r.–1831 r.), powstanie styczniowe (1863-1864 r.). Ale przecież walka z zaborami to nie tylko walka zbrojna. Uczeń klasy VII Kacper Skorupka, przygotował prezentację, w której przypomniał walkę Polaków z germanizacją i rusyfikacją: strajk dzieci we Wrześni, wóz Drzymały, Nagroda Nobla dla Henryka Sienkiewicza, „Rota” Marii Konopnickiej (którą wspólnie odśpiewali wszyscy uczestnicy zebrani na spotkaniu).Gdyby nie świadomość i pamięć narodowa, kultywowana w domach naszych przodków we wszystkich trzech zaborach (jak miał powiedzieć Roman Dmowski: „Ojczyzna, to przede wszystkim naród, a potem państwo. Bez narodu nie ma Państwa”.), trudno powiedzieć, czy i jak by wyglądała droga do odzyskania naszej niepodległości. Niewątpliwie znacznie przyczynił się do tego wybuch I wojny światowej (określanej przez niektórych, jako „wojna kuzynów”, wszak krajami głównych uczestników działań wojennych, w tym dwóch naszych zaborców, władali wtedy wnukowie królowej Wiktorii, lub mężowie jej wnuczek: w Prusach – Wilhelm II, w Rosji – car Mikołaj II i w Anglii – Jerzy V). To zaraz na jej początku powstaje pierwsza kompania kadrowa pod dowództwem Józefa Piłsudskiego (odśpiewano wspólnie „Pierwszą brygadę”). Wspomniano o roli Józefa Piłsudskiego w tworzeniu państwa Polskiego (wszak do obrony granic nowopowstałego państwa potrzebne jest wojsko) oraz Romana Dmowskiego (reprezentującego sprawę Polski na salonach europejskich i światowych).I tak oto 11 listopada roku pańskiego 1918, zakończyła się I wojna światowa. By uroczystości nie były tylko monologiem prelegenta, uczennice klasy IV Julia Duch i Gabriela Nowak zaśpiewały piosenkę „Białe róże”, bardziej znaną jako „Rozkwitały pąki białych róż”, z którą wystąpiły dzień wcześniej na Gminnym Konkursie Pieśni Patriotycznej „Wyśpiewana niepodległość”, organizowanym przez Zespół Szkół w Wierzchowisku. Uczestnicy mogli się włączyć w śpiewanie (tej pieśni i kolejnych utworów), gdyż tekst był wyświetlany na rzutniku.W tym samym dniu Rada Regencyjna oddaje Piłsudskiemu władzę nad tworzącym się wojskiem (zebrani odśpiewali wspólnie piosenkę „Piechota”) i już 16 listopada do państw zachodnich wysłana zostaje oficjalna notyfikacja, ogłaszająca powstanie Państwa Polskiego, a w niebywale krótkim czasie, po 2 miesiącach, 16 stycznia 1919 r. powołany zostaje rząd Ignacego Jana Padarewskiego (rząd uznany nie tylko przez szerokie spektrum sceny politycznej, ale również przez Komitet Narodowy Polski i państwa zachodnie).Po 123 latach niewoli, Polska formalnie zaistniała w opinii międzynarodowej. Zebrani na sali uczestnicy wspólnie odśpiewali hymn Polski. Choć walka o ostateczne ustalenie granic jeszcze trwała: obrona Lwowa i Orlęta Lwowskie (1918 r. – 1919 r.), Powstania Śląskie (I powstanie – 1919 r., II powstanie – 1920 r. III powstanie – 1921 r.), Bitwa Warszawska i wojna polsko-bolszewicka (1919 r. – 1921 r.) czy przyłączenie Wilna (1922 r.).I na tym można by było zakończyć akademię, ale warto by było, aby każdy postawił sobie pytanie: „Czy dzisiaj musimy walczyć o niepodległość?”. Aby ułatwić nawiązanie dyskusji, pozostałe uczennice biorące udział we wspomnianym wcześniej konkursie piosenki patriotycznej, przedstawiły swój repertuar i tak: uczennica klasy III Maja Krawiec zaśpiewała piosenkę pt. „Honor i gniew”, a Aleksandra Lipińska i Agnieszka Papaj z klasy V piosenkę pt. „Dziewczyna z granatem”. W dzisiejszych czasach nie musimy na szczęście walczyć zbrojnie (jak wspomniani bohaterowie w piosenkach). Ale czy nie jesteśmy narażeni na utratę niepodległości? Jak miał powiedzieć Jan Nowak-Jeziorański: „Naród to są ci, których już nie ma, my, którzy jesteśmy, ale to są ci również, którzy dopiero będą.”. Co my pozostawimy naszym dzieciom w spadku? Jaka będzie nasza ojczyzna? I ile będzie ona miała wspólnego z tą Polską, którą znali i o którą walczyli nasi przodkowie, z tą Polską, którą my znamy? Dlaczego warto o Polskę walczyć? Może jakąś pomocą będzie piosenka Andrzeja Rosiewicza pt. „Pytasz mnie”.A jeżeli nam zależy na Polsce, na naszym kraju, to jak mamy dzisiaj o nią walczyć? Na pewno kultywując tradycje i obrzędy narodowe i regionalne, dbając o kulturę i czystość języka ojczystego, pamiętając o historii i przekazując ją dalej, a także i może przede wszystkim dbając o swój rozwój i edukację, które pozwolą odnosić sukcesy na świecie, rozsławiając nasz kraj.Po części oficjalnej Dyrektor Szkoły Pani mgr Anna Świerczek zaprosiła zebranych na uroczystości obchodów 99. rocznicy odzyskania niepodległości, organizowane przez Burmistrza Miasta i Gminy Wolbrom oraz wręczyła dyplomy za udział w Gminnym Konkursie Pieśni Patriotycznej „Wyśpiewana niepodległość” w ZS w Wierzchowisku.Na zakończenie apelu upamiętniającego 99. rocznicę odzyskania niepodległości uczestnicy wysłuchali piosenki Marka Grechuty pt. „Ojczyzna…”. Wiktor Fuglewicz
Galeria zdjęć :